روش شناسی تحقیق بصری؛ خوانش تصویر

توسعۀ منابع مکتوب برای گسترش دانش نظری مرتبط با رشته های دانشگاهی هنر، محتاج پژوهش و ترویج تفکر انتقادی در این رشته ها است. دست اندرکاران رشته های دانشگاهی هنر، اعم از اساتید و دانشجویان، به طور منظم از طریق تصاویر و رسانه های بصری، با دانش و معناهایی مواجه شده و یا به طریقی این رسانه های بصری را خلق می کنند. اما مشارکت آنان در فرهنگ دیداری معاصر، به طور خود به خودی آنها را آمادۀ درگیری انتقادی و موثر با این تصاویر و رسانه ها در محیط دانشگاهی نمی کند. آنان نیاز دارند تا مهارت هایی را توسعه دهند که برای تجزیه، تحلیل و ارزیابی فرایند استفاده و تولید مواد دیداری در زمینه ای علمی لازم است. در واقع، آنان می بایست به روش ها ی تفکر و تحقیقی مجهز شوند که مختص مطالعات بصری باشند. نوشتار حاضر در پاسخ به این نیاز و به عنوان مقدمه، به تعاریف و رویکردهای موجود در تحقیقات بصری می پردازد. هم چنین بحث می کند که در سنت پژوهش های هنری، تحقیقات دیداری چگونه خود را بازنمایانده اند و اکنون می توانند به چه شکلی مطرح باشند. با توجه به این که هیچ روش مطلق و قابل تعمیم تحلیل تصویر وجود ندارد و تحلیل بصری در واقع، روش شناسی هایی است که به وسیلۀ آن ها تصاویر خوانده می شوند، در این نوشتار تلاش خواهد شد تا طریقۀ توصیف تصاویر و چالش ها ی تجربه شده در این زمینه برای توسعۀ روشی کاربردی در پژوهش های هنری مورد بحث قرار گیرد.